წიგნის  მაღაზიისთვის  ყველაზე  მოხერხებული  ადგილი, ალბათ, ,,თბილისი ცენტრალია".  არ არსებობს  ჩავუარო. მაშინაც  კი , მხოლოდ გზის  ფული  რომ  მიჭყავის. ,,გეყოფა ღორობა, წადი სახლში" მითქვამს  თავისთვის, მაგრამ  კარამდე  ვერ მისულა  ჩემი  პრინციპულობა. გვერდითა ,,ზუმერდან"  მომიბრუნებია  ბორბლებიანი  ჩემოდანი  და  შევგრიხინებულვარ ,,ბიბლუსში". ახლა  რას  ვეძახი  ღორობას- ხანდახან  ბოლო  ფულით(რომელიც  რატომღაც  ყოველთვის  უსიკვდილოდ  მჭირდება) მიყიდია და მერე  არ  წამიკითხავს. გამომიმწყვდევია   კარადაში  მომავალში  მოცლილი  დღეების შესავსებად. მაგრამ  ეს  დღეებიც  არ  დგება . ხანაც  უფრო  მნიშვნელოვანი  რამ  გამოვარდება. ვთქვათ, შორეული ნათესავი  გადაწყვეტს  ლეთას გადალახვას და საორგანიზაციო-ფინანსური  საკითხები  მთლიანად  ჩემი  მოსაგვარებელი ხდება. ან მეგობრებთან  ერთად  უნდა  გავვარდე  საეჭვო პიცას დასაგემვნებლად, ან ზღვაზე  უნდა  დავიხრუკო  თავი,  ან  რამე  უნდა  მოხდეს, არასაჰამაკო  ამბავი. ჰოდა,   ბოლო  კაპიკებად  ნაყიდი წიგნები მრჩება წაუკითხავი. მაგრამ გულგრილად  მაინც  ვერ  ჩავუვლი  ბიბლუსს  ვერც  ცენტრალში  და  ვერც  სხვაგან. ასე  შემომეყიდა   ლაშა  ბუღაძის ,,პატარა  ქვეყანა" . მართალი  გითხრათ, დიდად  არ  მიყვარს, როგორც  მწერალი. მთხრობელი  უფრო  საინტერესოა.  ჟესტიკულაცია, ხმა, ამბავი - ცოტათი ექცენტრიკული  და დიდად  ექსპრესიული  მთხრობელია. მაგრამ  წერისას მთელი  ექსპრესიულობა  იკარგება(ან  მე  მეჩვენება  ასე) და  არ  თავდება  და  არ  თავდება  პატარა  ამბავიც  კი.  მოკლედ, რაღა  გავაგრძელო  და, ვიყიდე  ეს  წიგნი. კი  შემპირდა  ჯული (ეს  მან  იყიდა  პირველად. მერე  ისე  საინტერესოდ  მომიყვა, მიუხედავად  იმისა,ამბავი  ნაცნობი იყო, წაკითხვა მომანდომა.) აუცილებლად  მათხოვებდა, მაგრამ  მე  ჩემი  კარადის  ტყვე  მერჩივნა . მოკლედ,  ვიყიდე. პირველი  50  გვერდი ზუგდიდი-თბილისის  მიკროავტობუსში  წავიკითხე . მივხვდი, ვერც  ეს  წიგნი  შეძლებდა  ჩემში  ბუღაძე მწერალზე  შთაბეჭდილების  შეცვლას.

სახელმძღვანელოების  საიტს  მივაგენი.მართალია, რუსულ  ენაზეა , მაგრამ  იმედია, დაგაინტერსებსთ

პირველად ნაწყვეტები წავიკითხე , ასე ცამეტი- თოთხმეტი წლის ასაკში . დედა საბჭოთა მაღაზიაში მუშაობდა გამყიდველად, როგორც ჩანს, ბევრი დრო ჰქონდა და ბევრს კითხულობდა . მახსოვს, როგორ მომიტანა ჟურნალი ,,ცისკარი“ ( იყო ასეთი ჟურნალი, ბევრს ეხსომება ) ნაწყვეტები იბეჭდებოდა... დაჟინებით მთხოვდა, წაიკითხე, მოგეწონებაო. წავიკითხე და არ მომეწონა , დამაბნია ,,ლამაზმა ქალაქმა “ . მერე დედა გვერდით მომიჯდა და ,,ლამაზი ქალაქის“ ყველა მკვიდრი თავისი სიყალბით , განსხვავებულობით, მანკიერებით , ფუჭსიტყვაობით , უმანკოებითა და მანკიერებით , თავდაჯერებულობითა და ფუქსავატობით ჩემ ირგვლივ დამანახა ... დამანახა და მივხვდი, რატომ ავედევნე დომენიკოს. არ დამავიწყდება ტერეზა და ანა-მარია.... რამის თან გადავყევი ანა-მარიას სიკვდილს , შემძრა და გამანადგურა გიჟი უგოს ნამოქმედარმა . მას შემდეგ მახსოვს, როგორ ველოდებოდით მე და დედა ,,ცისკრის „ ახალ ნომერს . ,,ლამაზ ქალაქს“ კამორა ჩაენაცვლა. აღარ გამიჭირდა გაგება, რაღაცები ამ თემებზეც გამეგებოდა , მიუხედავად იმისა, რომ სკოლაში არავინ გვესაუბრებოდა ტოტალიტარიზმზე .
მერე იყო თეთრი კანუდოსი , ჩემი საყვარელი ქალაქი, თავისი თავისუფლებისმოყვარე კანუდოსელებით . არ დაგიმალავთ და, აქ შემიყვარდა პირველად, smile ემოცია მანუელო კოსტა შემიყვარდა. წარმოვიდგინე, როგორი იყო მანუელო და ხშირად სიზმარშიც მინახავს, მინახავს და ბედნიერს გამღვიძებია ... მიყვარდა დონ-დიეგო, ,,მოხუცი „ სანტოსი, ზე, ჩემი ზემორეირა , მარიამ-გვირილა , მანუელაც მიყვარდა, (მეტოქეობის მიუხედავად) smile ემოცია შეუპოვრობით დაემსგავსა ,,ჩემს“ მანუელოს .... აბა , ყველა როგორ ჩამოვთვალო...
აი, რაც შეეხება დომენიკოს დაბრუნებას მამასთან , არ ისე დიდი ხანია , რაც ნათელი მოეფინა ჩემთვის . აბა, საიდან უნდა მცოდნოდა ,,უძღები შვილის იგავი“ ?!
ბევრს აღარ გავაგრძელებ . უფ ! ისეთი წიგნია , სულს რომ შეგიძრავს და ფრაზებად აგეკვიატება , რომ შეგიყვარდება და თაროზეც შესაბრუნებლად გენანება . heart ემოცია