იყო მკითხველი, ეს თავისთავად სასწაულია, მკითხველი - ეს სწორედ ისაა, ვისაც შეგიძლია ისედაც ვიწრო საძილე ტომარაში შეყვარებულებს შორის იწვე და სულაც არ იყო ზედმეტი,ეს - სასწაულია.
Posted on
среда, 20 января 2016 г.
in by ekatskhadaia
ერთ დღეს, როდესაც ტელევიზორში რომელიღაც არხიდან გადიოდა ფილმი, დედამ მირჩია მენახა. ვკითხე რა ფილმი იყო მითხრა: ილია ჭავჭავაძის ნაწარმოების მიხედვით „გლახის ნაამბობიაო. არ მომეწონა, რადგან შავ-თეთრი ფილმი იყო და მირჩია მოთხრობა წამეკითხა. რადგან ეს წიგნი არ მქონდა საახალწლოდ „სანტამ“ მომიტანა, როცა წიგნის კითხვა დავიწყე ორი თავის მერე სურვილი გამიჩნდა ეს ფილმი მენახა. ინტერნეტის საშუალებით ვნახე და შემდეგ გავაგრძელე კითხა. ძალიან მომეწონა ეს ნაწარმოები,რომელიც სულ ახლახან დავასრულე და გირჩევთ ი.ჭავჭავაძეს „გლახის ნაამბობი“ წაიკითხოთ. თავიდან ცოტა გამიჭირდა გამეგო ნაწარმოების თემა, მაგრამ დედამ მონახაზი მომცა, რომ ეს ეხებოდა იმდროინდელი თავადაზნაურებისა და გლეხების პრობლემას. დავრწმუნდი, რომ თუ შენი წარსული არ გიყვარს, მაშინ ვერც მომავალს შეიყვარებ... ამის მერე ვაპირებ ოთარაანთ ქვრივი წავიკითხო... „გლახის ნაამ მბობში“ არ მომეწონა ის რომ ეს ყველაფერი ტრაგიკულია.
ბლოგი შექმნიია წიგნის მოყვარულებისთვის. ვისაც კითხვა უყვარს, ვისთვისაც ლიტერატურა სულის პურია. იმდენი კარგი წიგნი იწერება, ითარგმნება. ვერ ვახერხებთ თვალის მიდევნებას. ამიტომ, ვურჩიოთ ერთმანეთს, რა წავიკითხოთ, რა პური მივაწოდოთ ჩვენს სულსა და გონებას.
0 коммент.:
Отправить комментарий