არსებობს წიგნების დაწვაზე საშინელი დანაშაული. მაგალთად - არ წაიკითხო წიგნი.

არის მკითხველი მშვენიერ წიგნის და არის მხოლოდ გადამკითხველი...

იყო მკითხველი, ეს თავისთავად სასწაულია, მკითხველი - ეს სწორედ ისაა, ვისაც შეგიძლია ისედაც ვიწრო საძილე ტომარაში შეყვარებულებს შორის იწვე და სულაც არ იყო ზედმეტი,ეს - სასწაულია.

კანონები კვდებიან, წიგნები - არასდროს!

რეი ბრედბერი გალაკტიონი გურამ დოჩანაშვილი ედუარდ ლიტონი

სამოსელი პირველი 

პირველად ნაწყვეტები წავიკითხე , ასე ცამეტი- თოთხმეტი წლის ასაკში . დედა საბჭოთა მაღაზიაში მუშაობდა გამყიდველად, როგორც ჩანს, ბევრი დრო ჰქონდა და ბევრს კითხულობდა . მახსოვს, როგორ მომიტანა ჟურნალი ,,ცისკარი“ ( იყო ასეთი ჟურნალი, ბევრს ეხსომება ) ნაწყვეტები იბეჭდებოდა... დაჟინებით მთხოვდა, წაიკითხე, მოგეწონებაო. წავიკითხე და არ მომეწონა , დამაბნია ,,ლამაზმა ქალაქმა “ . მერე დედა გვერდით მომიჯდა და ,,ლამაზი ქალაქის“ ყველა მკვიდრი თავისი სიყალბით , განსხვავებულობით, მანკიერებით , ფუჭსიტყვაობით , უმანკოებითა და მანკიერებით , თავდაჯერებულობითა და ფუქსავატობით ჩემ ირგვლივ დამანახა ... დამანახა და მივხვდი, რატომ ავედევნე დომენიკოს. არ დამავიწყდება ტერეზა და ანა-მარია.... რამის თან გადავყევი ანა-მარიას სიკვდილს , შემძრა და გამანადგურა გიჟი უგოს ნამოქმედარმა . მას შემდეგ მახსოვს, როგორ ველოდებოდით მე და დედა ,,ცისკრის „ ახალ ნომერს . ,,ლამაზ ქალაქს“ კამორა ჩაენაცვლა. აღარ გამიჭირდა გაგება, რაღაცები ამ თემებზეც გამეგებოდა , მიუხედავად იმისა, რომ სკოლაში არავინ გვესაუბრებოდა ტოტალიტარიზმზე .
მერე იყო თეთრი კანუდოსი , ჩემი საყვარელი ქალაქი, თავისი თავისუფლებისმოყვარე კანუდოსელებით . არ დაგიმალავთ და, აქ შემიყვარდა პირველად, smile ემოცია მანუელო კოსტა შემიყვარდა. წარმოვიდგინე, როგორი იყო მანუელო და ხშირად სიზმარშიც მინახავს, მინახავს და ბედნიერს გამღვიძებია ... მიყვარდა დონ-დიეგო, ,,მოხუცი „ სანტოსი, ზე, ჩემი ზემორეირა , მარიამ-გვირილა , მანუელაც მიყვარდა, (მეტოქეობის მიუხედავად) smile ემოცია შეუპოვრობით დაემსგავსა ,,ჩემს“ მანუელოს .... აბა , ყველა როგორ ჩამოვთვალო...
აი, რაც შეეხება დომენიკოს დაბრუნებას მამასთან , არ ისე დიდი ხანია , რაც ნათელი მოეფინა ჩემთვის . აბა, საიდან უნდა მცოდნოდა ,,უძღები შვილის იგავი“ ?!
ბევრს აღარ გავაგრძელებ . უფ ! ისეთი წიგნია , სულს რომ შეგიძრავს და ფრაზებად აგეკვიატება , რომ შეგიყვარდება და თაროზეც შესაბრუნებლად გენანება . heart ემოცია

მადლობა ეკა ცხადაიას, ამ სამყაროში რომ დამაბრუნა , ვერც კი წარმოიდგენს, როგორ ვისიამოვნე 


heart ემოცია

    
არაჩვეულებრივი წიგნი ჩამივარდა ხელში, პალაციოს ,,საოცრება"( მადლობა ეკა 

ცხადაიას,მის გემოვნებას ვენდე ,არც შევმცდარვარ!)

დავიწყე და ვერ გავუშვი ხელიდან, წუხელ, ღამის სამ საათზე დავამთავრე 

კითხვა...აღვფრთოვანდი!

ეს დღეც მთლიანად ,,საოცრებით" იყო სავსე...

იმდენი მაქვს სათქმელი...არ შეგაწუხებთ,მხოლოდ გირჩევთ( მაპატიეთ,კადნიერებად არ

 ჩამითვალოთ) ,წაიკითხოთ მშობლებმა,მასწავლებლებმა( აუცილებლად... ვიცი,არ 

დამზრახავთ) , წააკითხეთ შვილებს...მოსწავლეებს.

აქ ყველას საფიქრალია..
.
ვისწავლით( სწავლა ხომ სიბერემდეა!) ,როგორ ჩავაბაროთ სიმტკიცის გამოცდა,როგორ 

ვიყოთ მამაცნი...
.
ზოგჯერ,შენს გვერდით აღმოჩნდება ხოლმე ადამიანი( ასაკს მნიშვნელობა არა აქვს!) 

,რომელთანაც ურთიერთობა უფლისგან ხელში ჩაჩრილ საგამოცდო ( ურთულეს!)

 ბილეთს ჰგავს....უფალი გვიყურებს,ელოდება,როგორ ჩავაბარებთ..
.
ძნელია,ზოგჯერ ძალიან,მაგრამ არიან წარატებულნიც....ასეთი წარმატება ღვთის ხატად

 წარმოგვაჩენს...

,,დიადი ისაა,ვისი ძალაც ბევრის გულს მიიზიდავს...აიყოლიებს..." - აქ იპოვით ასეთ 

ადამიანებს ! 

ამაზე ფიქრი აუცილებელია...

ყველა ასაკის ,სტატუსის ადამიანი იპოვის თავის მაქსიმას! 

მაშ,ასე- პალაციო,,საოცრება"!- მარტივად,სადად ნათქვამი დიადი აზრი!

საინტერესო წიგნია და მოკრძალებით გირჩევთ, წაიკითხოთ დენიელ კიზის "ბილი მილიგანის მრავალი გონება".
წიგნის მთავარი მოქმედი პირი ბილი მილიგანი საკუთარ ქმედებებზე კონტროლდაკარგული ადამიანია. შეიძლება, ითქვას, რომ ის არის ნებისმიერი ვინმე, მაგრამ არაა საკუთარი თავი.
ბილი მილიგანი მრავლობითი ადამიანია, მის არსებაში ოცდაოთხამდე სხვადასხვა პიროვნება ბატონობს, უფრო სწორად, ბატონობისთვის იბრძვის. 
საზოგადოების თვალში ბილი გიჟია. შესაძლებელია, თითოეულმაჩვენგანმაც ასე უწოდოს მას, თუმცა თუ ღრმად ჩავუფიქრდებით, არც ისე მარტივადაა საქმე. ამ ფენომენის გააზრებამ შეიძლება, მიგვიყვანოს დასკვნამდე, რომ ჩვენს გარშემოც არიან ასეთი ადამიანები და თავად ჩვენშიც შეიძლება, იჯდეს 24 თუ არა, რამდენიმე მილიგანი მაინც...
იქნებ კიზის მიერ მკითხველამდე მოტანილი ბილის სახე შეხსენებაა ჩვენთვის, ადამიანებისთვის, რომ ძალიან ფაქიზია თითოეული ჩვენგანის ფსიქიკა და რომ გვაქვს უამრავი შინაგანი შესაძლებლობა, რომელის შესახებაც არაფერი არ ვიცით...
წაიკითხეთ და ვიმსჯელოთ, მეგობრებო!


ბილი მილიგანის მრავალი გონება
ბათუმი
2015
მთარგმნელი – თინათინ ხომერიკი
რედაქტორი – თეა ქიტოშვილი
დამკაბადონებელი – მალხაზ ფაღავა

ქართული გამოცემა © გამომცემლობა “წიგნები ბათუმში”, 2015 ყველა უფლება დაცულია
      ნელი ბაბუციძე                                                         

  მე და წიგნი ერთად დავიბადეთ. ჩემს მეხსიერებას არ ახსოვს დღე წიგნის გარეშე, პატარა რომ ვიყავ დედა მიკითხავდა, მიყვებოდა და ეს გრძელდებოდა დაუსრულებლად. ბაღში არ მივლია (არაა ჩვენს სოფელში ბაღი). სკოლაში შევედი და კლას-კომპლექტში მომიწია სწავლა. ბევრი უარყოფითის მიუხედავად, ამ შერწყმულ კლასს დადებითიც აღმოაჩნდა, ვიდრე ანბანზე გადავიდოდით, მე კითხვა ვისწავლე. ვისწავლე დამოუკიდებლად, სხვაზე დაკვირვებით. და მასწავლებელმა ,,აი ია" რომ ახსნა მე ,,რეჰანი" წავუკითხე. ახლა მეცინება მაშინდელ დამოკიდებულებაზე, შეძულდებაო სწავლა, მოწყინდებაო და ათასი სისულელე. ამ დღიდან დ   
აიწყო ჩემი მეგობრობა წიგნთან. პირველად ,,მუჭანახევარა" წავიკითხე. შემდეგ კი.. ვკითხულობდი ყველაფერს, რასაც კი ხელში მოვიგდებდი, ვკითხულობდი 24 საათის განმავლობაში, ღამე ნორმალურად არ მეძინა, მეშინოდა შეწყვეტილი წიგნი არ დასრულებულიყო, თითოეული წაკითხული ნაწარმოები იყო ჩემი ცხოვრება. მე ვკვდებოდი პერსონაჟებთან ერთად, ვეძებდი ფათერაკებს, მიხაროდა და მწყინდა. ჩავიკეტე, გადავსახლდი წიგნში. და დამიშალეს, ამიკრძალეს.. არ ავიკრძალე. მთვარის შუქზეც წამიკითხავს, საბანში ჩამალულს მოპარული შუქის სხივზეც, გაკვეთილების ნაცვლადაც მხატვრული ლიტერატურით დავინტერესებულვარ. მქონდა პერიოდი, როცა დასასრული მაინტერესებდა ძალიან და მომაბეზრებელ აღწერებს ვტოვებდი, გადახტომით ვკითხულობდი ხოლმე, ზოგჯერ კი ვიზოგავდი და ძალიან ნელა, აბზაც-აბზაც ვკითხულობდი. მახსოვს მეშვიდე კლასში ვიყავ მარკ ტვენის ,,იუმორისტული მოთხრობები" ავიღე წასაკითხად. დედამ მითხრა: ეგ დიდების წიგნია, შენ ვერ გაიგებ, ჯერ პატარა ხარო, მანდ სადიდო ამბები წერიაო. დავუჯერე. თურმე სულ ტყუილად.


                                                                     თეა ტალახაძე

  
ერთ დღეს, როდესაც  ტელევიზორში რომელიღაც არხიდან გადიოდა ფილმი, დედამ მირჩია მენახა. ვკითხე რა ფილმი იყო მითხრა: ილია ჭავჭავაძის ნაწარმოების მიხედვით „გლახის ნაამბობიაო. არ მომეწონა, რადგან შავ-თეთრი ფილმი იყო და მირჩია მოთხრობა წამეკითხა.  რადგან ეს წიგნი არ მქონდა საახალწლოდ „სანტამ“ მომიტანა, როცა წიგნის კითხვა დავიწყე ორი თავის მერე სურვილი გამიჩნდა ეს ფილმი მენახა. ინტერნეტის საშუალებით ვნახე და შემდეგ გავაგრძელე კითხა. ძალიან  მომეწონა ეს ნაწარმოები,რომელიც სულ ახლახან დავასრულე და გირჩევთ  ი.ჭავჭავაძეს „გლახის ნაამბობი“  წაიკითხოთ. თავიდან ცოტა გამიჭირდა გამეგო ნაწარმოების თემა, მაგრამ დედამ მონახაზი მომცა, რომ ეს ეხებოდა იმდროინდელი თავადაზნაურებისა და გლეხების პრობლემას.  დავრწმუნდი,  რომ თუ შენი წარსული არ გიყვარს, მაშინ ვერც  მომავალს შეიყვარებ... ამის მერე ვაპირებ ოთარაანთ ქვრივი წავიკითხო... „გლახის ნაამ მბობში“ არ მომეწონა ის რომ ეს ყველაფერი ტრაგიკულია.
            
 ელენე  ფარულავა

თბილისის  174-ე სკოლა   მე-6  კლასი








         
ყველაფერი  ამით  დაიწყო...  ჩემმა  მოსწავლეებმა (მოსწებმა, როგორც  მე  ვეძახი)  სამინისტროს  გამოცხადებულ ბლოგების  კონკურსში  გაიმარჯვეს. გაიმარჯვეს  რა..  ათეულში  მოხვდნენ. გამარჯვებული  მხოლოდ  პირველი  სამი  ადგილი  იყო, დანარჩენი  მეოთხე  იყავი  თუ  მეათე  სულერთია, გამომცემლობის 50  ლარიანი    ვაუჩერით  ჯილდოვდებოდი. თავიდან  თითოეულზე  გვეგონა ეს თანხა, მაგრამ  მეორედ გაგვიცრუვდა  იმედი :) პირველად  მაშინ, საოცრად  კარგი  ბლოგი  სამეულში  რომ  ვერ მოხვდა(სხვათა  შორის, ეს  იმ  სამეულის  წევრებსაც  კი  გაუკვირდათ, მაგრამ  ამას  უკვე  აღარ  აქვს  მნიშვნელობა). 
      თქვენ  ისიც  იცით, რომ  თბილისიდან  350 კილმეტრით  ვართ დაშორებული  და   ვაუჩერი  მხოლოდ  აღმაშენებლის  134-ში  ნაღდდება. იმ  დღეს  ვერ  მოხერხდა და  ბავშვებმაც  მოწყალედ  მე  გადმომილოცეს, ხშირად  მიწევს  ამ  კილომეტრების  დაფარვა. გუშინაც  ასეთი  დღე  იყო. სხვათა  შორის  იღბლიანი, ორმაგად  იღბლიანი, არა, სამმაგად, მაგრამ  ამაზე  სხვა  დროს.
     მოკლედ, მაქვს  ეს  50  ლარი, ექვსს  აკლია  ათი  წუთი  და  შევვარდი (სხვანაირად  ჩემს  იქ  მიჯლიგინებას  არ  ჰქვია)  ეზოს  სიღრმეში  მიყუჩებულ სულაკაურის  გამომცემლობის  მაღაზიაში.  მეჩქარება, გარბის  ჩემი  მიკროავტობუსი  დასავლეთში, ჩემი  ამბავი  რომ  ვიცი, მივდგები  თაროებს  და  სანამ არ  გამაგდებენ,  არ  ვეშვები.მაგრამ  ახლა გვიანია, მე  მეჩქარება, ამ  კარგ  გოგოსაც, ამ  სამოთხეში რომ  მუშაობს. აი, ძალიან  კარგი  გოგო  იყო, მართლა, ვნანობ, სახელი  რომ  არ  ვკითხე. გადადო  თავისი  სახლშიგასაქცევი  ამბები  და  წიგნების  არჩევაში  დამეხმარა. პალაციოს  ,,საოცრება" მირჩია  და  დიდი  მადლობა  მას. ოთხ საათ-ნახევარი  ისე  გავიარე, არც  მიგრძვნია. ჯერ  ტელეფონის  ფანრით  ვიკითხე, მერე  ურჯუკ  მძღოლს  თავი  რომ  ვერ  შევაცოდე, ლურჯად  მბჟუტავი  შუქზე, ვერ მოვწყდი. სასწაული  წიგნია,სასწაული. ჰოდა, რომ  გააჩერა  უღელტეხილზე  რესტორანთან, სულ  იმას  ვნატრობდი, დიდხანს  დარჩეს-მეთქი, ვიჯექი  და  ვკითხულობდი.ცოტა  იმ რესტორანშიც  დაიტანა  ჩემი  ტელეფონი  და  უკეთეს  შუქზე გავაგრძელე. მერე  ვიფიქრე,ეს  გოგო რომარა, ხომ  ავცდებოდი  ამ  საოცრებას-მეთქი. ჰოდა, გამინათდა  გონება.  ერთი  კარგი  და  სასარგებლო  კონკურის  მოვიფიქრე, უპირველესად  ჩემთვის  და  მე  რაც გამომადგება, სხვებისთვისაც  ხომ სარგებლიანია.
       ჰოდა, სახლში  მისვლისთანავე  გამოვაცხადე    კონკურსი   საუკეთესო  მთხრობელისა  და  წიგნის  გამოსავლენად.
     2460-მდე  მასწავლებელია  ჩემს ჯგუფში .  2460-ზე  მეტი  წიგნის  ყოველდღიურად   მკითხველი  ადამიანი, წიგნიერი  საზოგადოება.  რამდენ  სიახლეს  მეტყვიან.
მაშ, ასე

         ყურადღება!         ნათლისღების ამ დიდებულ დღეს ვაცხადებ კონკურსს საუკეთესო მთხრობელისა და წიგნის გამოსავლენად.

ას ვაკეთებთ: ნებისმიერ თქვენგანს შეუძლია გვირჩიოს წასაკითხად მისი საყვარელი ან ბოლოს წაკითხული ნაწარმოები და ჩვენც მოგვაწონოს.თან უნდა დაწეროს, რომელი წიგნის შეძენა სურს, გამარჯვებული გამოვლინდება მოწონებების(ლაიკების) და გამოხმაურებების სიმრავლით. ყოველი თვის ბოლოს გევყოლება 1 გამარჯვებული.სასწავლო წლის დამთავრებისას შევაჯამებთ ჩვენს პროექტს და გამარჯვებულს გადავცემთ იმ წიგნს, რომელსაც ისურვებს. შემოსული მასალები აიკინძება ბლოგზე Vitae Discimus.(სახელი  პირობითია)


როგორ ვაკეთებთ: ნებისმიერი ფორმით. გნებავთ პრეზენტაციით, გნებავთ აუდიჩანაწერით, გნებავთ, აქვე დაპოსტეთ ჯგუფში ,,DOCENDO DISCIMUS. ვასწავლით და ვსწავლობთ". ასევე არ ხართ შეზღუდული მოცულობაში, არც ჟანრის არჩევაში. შეგიძლიათ მხატვრულ ლიტერატურაზე ისაუბროთ, შეგიძლიათ- მეთოდურზე.

რატომ ვაკეთებთ: ხანდახან გვიჭირს ყველაფერს ერთად მივადევნოთ თვალი და ყური. გამოგვეპარება საინტერესო წიგნები. ერთმანეთს რომ გავაცნოთ სიახლეები, გავუზიაროთ აზრები, ვისაუბროთ სასარგებლოსა და სასიამოვნოზე ერთდროულად და მხარდაჭერილი გავახაროთ სასურველი საჩუქრით, აი ამიტომ. smile ემოცია
დროის ათვლა დაიწყება დღეიდან. 1-ლი გამარჯვებული გვეყოლება თებერვლის 20-ში.
მონაწილეობა შეუძლია ყველას, ჯგუფისა წევრებს, უცნობებს, სხვა ჯგუფის წევრებს, ნებისმიერი ასაკისა და პროფესიის ადამიანს. 
ერთსა და იმავე ადამიანს შეუძლია რამდენჯერმე ისაუბროს სვადასხვა ნაწარმოებზე. არც ამაშია შეზღუდული.

heart ემოროგორ ვაკეთებთ: ნებისმიერი ფორმით. გნებავთ პრეზენტაციით, გნებავთ აუდიჩანაწერით, გნებავთ, აქვე დაპოსტეთ ჯგუფში ,,DOCENDO DISCIMUS. ვასწავლით და ვსწავლობთ". ასევე არ ხართ შეზღუდული მოცულობაში, არც ჟანრის არჩევაში. შეგიძლიათ მხატვრულ ლიტერატურაზე ისაუბროთ, შეგიძლიათ- მეთოდურზ

გისურვებთ წარმატებებს. heart ემოცია